Zittend op het Plein bij Cloos lopen Haagse schoffies, winkelend publiek, ambtenaren, topambtenaren, mensen uit het bedrijfsleven, kamerleden en ministers langs mijn terras. Minister Opstelten en staatssecretaris Teeven schuifelen voorbij met dossiers onder hun armen. Naast mij voeren twee Indonesische vrouwen een geanimeerd gesprek. Ik krijg sterk het idee dat de gedachte dat macht erotiseert nog steeds van kracht is. Oudere, wat suffe ambtenaren, worden intiem geflankeerd door adembenemende mooie vrouwen. Zij gaan geweldig gekleed in strakke pakjes en hoge hakken. Vanuit mijn terrasstoel kan ik het mooi bekijken met een soms wat jaloerse blik. Maar dit geheel is wel wat Den Haag bijzonder maakt. Een stad met veel uitersten. 'Haagsche chic' met 'Haagse bluf'. Een mengeling van uitersten die mij zeer aanspreekt. Dit geheel zorgt er ook voor dat ik dit niet zie als een teleurstellende en verloren avond. Ik zit hier nog heerlijk alles in mij op te nemen. En als ik straks besluit om naar mijn hotelkamer te gaan zal ik met een blij gevoel in bed stappen.