Sinds de documentaire en het artikel in het Haarlems Dagblad weet iedereen wel dat ik single ben. Diep in mijn hart ben ik een romanticus, maar helaas wel eentje zonder romantiek. Hoewel ik het een commerciële feestje vind weet ik zeker dat als ik nu een relatie had gehad met een lieve vriendin ik braaf had meegedaan. Ik zou de bloemen al hebben besteld, het tafeltje al gereserveerd in het restaurant waar ze al tijden naar toe wil en het cadeau zou nu in een kast verstopt liggen. Helaas is de situatie anders en is de dag van de liefde gewoon een vrijdag in februari. Maar ik ga zeker niet onder een steen verdwijnen, daar is het leven te mooi voor.

Maar liefde is natuurlijk niet het alleenrecht van geliefden. 'Houden van' is er in vele vormen, binnen een familie en gelukkig ook binnen vriendschappen. En daar zit mijn grote geluk. Ik heb de mazzel dat ik een paar fantastische vrienden om mij heen heb waaronder ook vriendinnen waar ik lief en leed mee kan delen. Zij staan altijd voor mij klaar om er voor mij te zijn als ik het moeilijk heb maar ook om leuke gezellige dingen te doen. Ik krijg veel liefde, warmte en genegenheid en ik kan dat gelukkig ook geven. Dat gaat het hele jaar door en daar is geen speciale dag voor nodig om dat te benadrukken. Natuurlijk droom ik wel eens weg naar een mooie relatie, maar ik ben een gelukkig mens als ik zie wat ik allemaal wel heb.

Hopelijk komt er niemand op het idee om een speciale 'vriendendag' in het leven te roepen. Dat wordt toch weer een commercieel gedrocht om je goede vrienden te verwennen met cadeaus, etentjes en borrels. Nee, mijn vriendschap probeer ik het hele jaar door te delen. Ondertussen is vandaag voor mij gewoon een Happy Single Valentine's Day.