Via een goede zakelijke relatie werd ik gevraagd voor een middelgrote interim-opdracht tot eind van het jaar. Daarmee zou ongeveer 6 á 8 uur per week gemoeid zijn. Het betrof een opdracht bij een grote organisatie van naam. Het definitieve akkoord zou een formaliteit moeten zijn. Helaas werd het hele project even 'on hold' gezet door de grote baas zelf. Of de rem er nog afgaat is hoogst onzeker. Juist in deze periode is een dergelijke tegenslag flink incasseren. Zo was het ook incasseren om er achter te komen dat een opdracht, waar velen vonden dat ik de geschikte kandidaat was, enkele maanden geleden al gegund was aan een ander.

Maar je kan niet bij de pakken neer gaan zitten. Dat is ook het mooie van eigen ondernemer zijn. Opkrabbelen en met een vrolijk gezicht blijven speuren. Onderhoud je contacten en neem initiatief. Zie de kansen en weet dat er ergens iets moois te vinden is. Het was goed om te lezen in het vakblad Communicatie dat grote bedrijven juist meer zien in een flexibele zzp'er dan in medewerkers van grote communicatiebureaus. Aan het woord kwam Frans van Steenis, directeur Nederlandse Staatsloterij: 'Ik werk in toenemende mate alleen nog met uitstekende zelfstandigen.' Om daar aan toe te voegen: 'Nieuws staat niet de volgende morgen in de krant maar binnen een paar minuten op Twitter en Facebook. De waan van de dag is dominanter dan in de jaren negentig, en ceo's willen direct kunnen schakelen met een adviseur als zich een externe ontwikkeling voordoet. Zzp'ers hebben die flexibliteit.'

En zo is het maar net. Ik wil graag de heer Van Steenis eens ontmoeten en hoop dat vele zijn voorbeeld zullen volgen.