Het is alweer een tijd geleden dat ik een weblog heb geschreven. Niet dat er helemaal niets meer is gebeurd in mijn leven, in tegendeel. De ontwikkelingen volgen elkaar in een hoog tempo op. Zowel zakelijk als privé zijn er veel dingen gebeurd en staan er veel dingen op stapel. Privé heb ik sinds jaren weer eens een paar weken vakantie achter elkaar gehad met zowel 'Caribbean sun' als Zwitserse sneeuw. Voor mij ligt het heugelijke feit dat ik dit jaar de magische leeftijd van 50 hoop te bereiken. Zakelijk gezien heb ik een fantastische periode afgesloten bij het ministerie van Financiën met een Haagsche Opmeerborrel en ben ik direct doorgegaan met een prachtige opdracht bij het GVB in Amsterdam. Dat zijn toch redenen genoeg om een weblog te schrijven?
Via mijn website en Linkedin bent u op de hoogte van mijn zakelijke stappen. Privé waarschijnlijk niet helemaal, dat zijn vooral dingen die ik via mijn weblog kan delen. Vlak voordat ik mijn eerste stappen als ondernemer zette ben ik bijna twee weken in Curaçao en Aruba geweest. In de jaren daarna ben ik elk jaar wel op vakantie geweest, maar meestal een week wintersport en daarnaast nog een aantal lange weekenden of een extra week wintersport. Maar drie weken achter elkaar vakantie, het is er niet van gekomen. Geen enkel probleem, want diegene die me kennen weten dat ik mijn ontspannende momenten echt wel opzoek. Maar nu was er de gelegenheid om heerlijk op een langdurig vakantie te gaan. Twaalf dagen naar Bonaire voor de kerst en direct daarna een week naar mijn geliefde Wengen in de Zwitserse Alpen. Hoe het daar is heb ik in 2010 nog in een weblog over geschreven. Ik kon er optimaal van genieten.
Maar privé liggen er nog belangrijke zaken in het verschiet. Voor mij ligt namelijk het bereiken van mijn vijftigjarige leeftijd. Veel mensen vinden dit een moment om chagrijnig van te worden en het liefst willen zij dit snel voorbij laten gaan. Natuurlijk voelt een dergelijke leeftijd als 'echt' oud. Maar ik ben ontzettend blij dat ik het mag vieren met mooie en lieve mensen om mij heen. Ik vergeet nooit mijn lieve zus, die op haar 32e overleed aan kanker. Zij hoorde op het schoolplein moeders klagen over het feit dat ze 40 werden. 'Afscheid van het jong zijn', 'rimpels die niet meer weggaan', 'sneller moe en stram'. Als je dat hoort in de wetenschap dat jouw kans op 'oud' worden niet groot is dan maakt een dergelijk gesprek het bijna lachwekkend als het niet zo ernstig zou zijn. Zij had er veel voor over gehad om die leeftijd te bereiken. Sindsdien ben ik mij nog meer bewust van het feit dat je het leven moet vieren als daar aanleiding voor is. Er is veel narigheid en angst in de wereld en in je directe omgeving. Daar moeten wij mee omgaan en niet bij de pakken neer gaan zitten. Klagen dat je ouder wordt kan bijna niet. Ouder worden is een goede aanleiding om te vieren, als je dat in goede gezondheid kan doen. En ik zal dit zeker gaan doen, proost.
La Vie, begint bij 50.
Gr,
PS: Moet ook maar weer eens een blog schrijven :-)
commentaarvandaag.wordpress.com