Ik begrijp de overheden en bedrijven wel die hoge eisen stellen aan kandidaten. De keuze is nu aan hen, waar jarenlang de kandidaten de keuze hadden voor een leuke opdracht. Maar ik verbaas mij toch regelmatig over de eisen. Recent vroeg een politieorganisatie een zeer ervaren persvoorlichter. Een academische opleiding was een harde eis, ervaring met radio en tv een pré. Het stond er echt. Het is dus voor een politiepersvoorlichter belangrijker dat je een afgeronde opleiding hebt dan ervaring, in hectische situaties, met camera's en microfoons.

En dan de eisen die de Rabobank en ABN Amro stellen aan hun kandidaten. Waar voorheen de eis was 'ervaring in de financiële sector' of specifieker 'de bancaire sector' staat er nu doodleuk 'ervaring binnen de Rabobank'  of  'ervaring binnen de ABN Amro'. Zou het niet eens heel verfrissend zijn om communicatieadviseurs aan te trekken die juist geen ervaring hebben binnen de bank of de sector? De financiële wereld heeft de afgelopen jaren nu niet laten zien dat ze een goede aansluiting hebben met hun doelgroepen. Sterker nog, communicatief valt er heel wat te verbeteren. Dat moet je dan doen met een mix van adviseurs met en zonder ervaring binnen je sector of bedrijf. Die ervaren mensen heb je al in loondienst. De adviseurs met een frisse kijk kan je het beste tijdelijk inhuren.

Maar ook ik kan het tij niet zelfstandig keren. Ik zal dus aan de slag moeten, creatief zijn en blijven zoeken naar die speld in de hooiberg. Ik zal dat doen met een vrolijk gemoed. U komt mij vast tegen!