De vraag wordt vaak aan mij gesteld: 'Heb je nooit spijt gehad van je beslissing om voor jezelf te beginnen?' Ik kan die vraag alleen maar met een volmondig 'Nee' beantwoorden. Nagenoeg elke dag krijg ik te maken met de voor- en nadelen van het ondernemerschap. En natuurlijk is niet alles rooskleurig. In het voorjaar en de zomer van 2012 waren de opdrachten dun gezaaid. Enkele weken geleden kreeg ik de jaarcijfers over 2012 van mijn boekhouder. Die waren niet goed, de omzet lag 1/3 lager dan in 2010 en 2011. Ik ben altijd optimistisch gebleven, maar vrolijk wordt je er niet van. In het najaar kwam er gelukkig een kentering

Vrijdag 1 februari zat ik in de trein richting Den Haag naar mijn opdracht bij het ministerie van Financiën. Op de heenweg lees ik altijd het Haarlems Dagblad om op de terugweg mijn e-mails te kunnen lezen en te beantwoorden. Mijn oog viel op een artikel op de pagina Economie met de kop 'Connexxion helemaal in Franse handen'. Het ging over de laatste aandelen die nog in handen waren van de Staat, oftewel het ministerie van Financiën. Bijzonder voor mij, omdat ik aan het begin van dit verkooptraject werkzaam was als communicatieadviseur en persvoorlichter van Connexxion. Hoewel ik in zijn geheel niet ben betrokken bij de portefeuille staatsdeelnemingen, ben ik op dit moment wel werkzaam bij het ministerie van Financiën. De cirkel is rond.

Nederland heeft tegenwoordig meer zakkenvullers dan mensen die gewoon hard werken. Als je de berichtgeving mag geloven zijn wij een rijk land waar velen bakken met geld verdienen. Mijn oog viel op een bericht in De Telegraaf van donderdag 17 januari waarin een quote van onze Haarlemse burgemeester Bernt Schneiders staat. De Telegraaf berichtte over ambtenaren die bang zijn om te declareren omdat zij gebrandmerkt worden als zakkenvullers. Via een WOB-verzoek kunnen alle declaraties van het openbaar bestuur op straat komen te liggen. "Ik zie het bij wethouders", zegt Schneiders. Die ook burgemeester van Haarlem is. "De sfeer is alsof wij zakkenvullers zijn." Ook externen worden, overigens vaak ook door volksvertegenwoordigers, betiteld als zakkenvullers en graaiers die tegen een hoog uurloon hun diensten aanbieden. Natuurlijk, er zijn genoeg voorbeelden van topbestuurders die excessief veel geld krijgen voor hun werk. Vaak geregeld in het 'Old Boys' netwerk. Maar een groot deel van de betitelde zakkenvullers doen hun werk op een goede manier, werken hard en veel en krijgen daarvoor een gepaste beloning. Voor externen is het geen loon maar omzet. Van het uurtarief gaat er nog zoveel af dat het uiteindelijke uurloon beduidend lager ligt. Ben ik als extern adviseur nu zielig?

Ik schrijf dit weblog in een prachtig huis, midden in de Ardennen. Een weekend weg met een grote groep goede vrienden. Twee dagen genieten van de vriendschap, goede verhalen, heerlijke wijnen en prima maaltijden. Maar ook genieten in de wetenschap dat die grote opdracht binnen is. 26 november ben ik begonnen met een interimklus bij het Ministerie van Financiën in Den Haag. Een ministerie waar ik in 2011 ook een interimklus heb uitgevoerd. De fles champagne kan dus ontkurkt worden. Tot 1 maart 2013 werk ik 40 uur als persvoorlichter Belastingdienst a.i. Een prima opdracht, mede ook omdat ik weer mag werken met leuke collega's. Maar niet alleen deze opdracht is reden om de champagne te ontkurken, er zijn nog meer mooie opdrachten op mijn weg gekomen.