Beste Dick,

Er is weer heel wat te doen om het uitstallingsbeleid in de Haarlemse binnenstad. Dat beleid is er gekomen omdat het voor de winkeliers niet duidelijk was wat zij op de stoep voor hun ingang mochten zetten. Gevolg was een wirwar aan waren voor de winkels, stoepen die niet meer begaanbaar waren en een zeer rommelig aanzicht. Om dat goed te organiseren is er per straat regelgeving gekomen. Daarbij wordt gekeken per situatie wat mogelijk is. Volgens de klagers is dit buiten hen om gebeurd, volgens de gemeente en centrummanagement is wel degelijk overlegd met de winkeliers of een vertegenwoordiging van hen.

Beste Dick,

'Niets is wat het lijkt' Dick. Dat is een bekende uitspraak van jou. Maar soms is daar een uitzondering op. Ik zag je bij Haarlem Culinair en ik kreeg de indruk dat je het wel naar je zin had. Of zag ik dat verkeerd? Maar inderdaad: 'niets is wat het lijkt'. Want als ik geluiden hoor dat restaurants en organisatie veel geld verdienen aan het goed bezochte culinaire festival word ik altijd een beetje droevig. Want die conclusie wordt getrokken door mensen op basis van hoe druk het is. Ik ben betrokken bij de organisatie, zoals je weet. Ik ken de kosten-baten van organisatie en deelnemers echter niet. Wat ik wel zie is dat er keihard wordt gewerkt. Dat iedereen vooral bezig is om een mooi evenement neer te zetten. Het financiële risico wordt volledig gedragen door alle betrokken ondernemers. En natuurlijk, als het mooi weer is en alle dagen trekken goede bezoekersaantallen is het mogelijk dat er financieel positief wordt gedraaid. Maar als je een verkeerde inschatting hebt gemaakt van het aantal benodigde medewerkers, of als je verkeerd hebt ingekocht, kom je snel aan de verkeerde kant terecht. Als het vier dagen regent kan de omzet letterlijk en figuurlijk in het water vallen. Dat is een ondernemersrisico, daar is iedereen zich zeer van bewust. Maar het zou mooi zijn als mensen waardering tonen voor ondernemerschap en dat dit wordt beloond. Een ondernemer die risico durft te nemen gun je zijn winst, zowel financieel als materieel.

Ik volg al een lange periode de berichtgeving rondom de gemeente Bloemendaal en de gebroeders Slewe. Daarbij gaat mijn interesse niet zo zeer uit wie in die discussie nu gelijk heeft. Ik ben vooral geïnteresseerd in de communicatie rondom dit conflict, puur vanuit mijn vakgebied. Ik zat dan ook op het puntje van mijn stoel toen EenVandaag, in samenwerking met RTV NH, aandacht besteedde aan het conflict. Daarbij werd vooral ingezoomd op de rol van de burgemeester, Ruud Nederveen. De kritiek in de reportage was niet mild en de uitspraken van de geïnterviewde personen hard. Daarbij werden ook zaken uit het verleden belicht. In het gehele item kwam er geen weerwoord van de burgemeester. Waar ik al bang voor was gebeurde aan het slot van de reportage. De burgemeester wilde niet reageren. Waarom koos Ruud Nederveen voor deze weg?

Afgelopen week ben ik weer gestart met mijn opdracht bij het ministerie na een pauze van drie weken. Als zelfstandige ondernemer heb je nooit echt helemaal vakantie. Je bent altijd wel bezig met werkzaamheden. Ik had mijzelf wel beloofd om dingen los te laten. Maar je leest toch elke dag je e-mail en beantwoord deze als dat nodig is. Maar ook de administratie, btw-aangifte, bestuursvergaderingen en de column gaan gewoon door. Maar het tempo en de druk is een stuk minder. Voor het eerst in mijn ondernemersbestaan voelde het of ik drie weken achter elkaar vakantie had. Niet de wintersportvakanties of lange weekenden die ik normaal gesproken beleef. Maar drie weken een bijna Zuid-Europese ritme hanteren. Zelfs Haarlem leek af en toe op een Italiaanse stad.