Ik werd gisteren gebeld door een werving- en selectiebureau met de vraag of ik interesse had in een interim-functie als persvoorlichter bij een ministerie in Den Haag. Deze functie had ik zelf inmiddels ook gezien bij twee andere bureaus waar ik ook sta ingeschreven. Het profiel is inderdaad op mijn lijf geschreven en ik voldoe aan de eisen die worden gesteld. Er gloort dus hoop voor een mooie opdracht. Het bureau dat belde vertelde mij ook dat zij één kandidaat mogen voordragen en dat dit snel moest gebeuren. Voor mij dus een prima ontwikkeling en ik wacht nu op een uitnodiging voor een gesprek. Waarom ben ik dan toch teleurgesteld?

In de zoektocht naar een goede opdracht is het op dit moment vooral incasseren. Elke dag moet ik scherp zijn op nieuwe opdrachten en vervolgens mijn motivatie voor de betreffende opdracht onder woorden brengen. Inmiddels is mijn CV opnieuw ingedeeld en heb ik mijn bedrijfspresentatie af. Deze presentatie stuur ik naar relaties die mij kunnen helpen bij het vinden van een opdracht. Ondertussen heb ik deze week twee kleinere opdrachten binnen, waarvan een opdracht voor een nieuwe klant. Daar ben ik natuurlijk heel blij mee. Zodra dit rond is kan ik ook kenbaar maken wie die klant is en wat de opdracht inhoudt. Want zekerheid heb je pas als het definitieve akkoord is gegeven. Dat heb ik recent weer ervaren. 

De zoektocht naar een mooie opdracht gaat onverminderd door. Het was in ieder geval een week met veel positieve ontwikkelingen. Mijn CV is vernieuwd en ik heb de eerste teksten gemaakt voor een presentatie van mijn activiteiten. In die presentatie komen zeker een aantal testimonials te staan die ik deze week heb ontvangen. Ik merk dat ik het best lastig vind om complimenten die ik ontvang met iedereen te delen. Het voelt toch een beetje 'borstklopperig'. Maar aan de andere kant moet ik mijn eigen PR goed bedrijven en de wereld laten zien welke ervaring managers en directeuren met mij hebben. Zo heeft Remco Dolstra, directeur communicatie van het ministerie van Financiën, de volgende tekst op mijn Linkedin-profiel geplaatst: "Herman is een geweldige communicatie professional. Hij heeft heel snel door waar het in een organisatie om draait en waar de organisatiebelangen liggen. Dat is heel prettig: je hoeft hem dingen maar 1 keer uit te leggen. Daarnaast is Herman een heel aangename humoristische collega. Bij Financien hadden we na twee dagen al het gevoel dat hij al jaren bij ons rondliep!" 

Hoewel ik geen moment zonder opdrachten heb gezeten is het volume van de opdrachten de laatste maanden zwaar onder de maat. Ik heb dus een goede interim-opdracht voor 3 á 4 dagen in de week nodig. De zoektocht naar een dergelijke interim-opdracht is energievretend en frustrerend tegelijk. De economische realiteit en het vakgebied waarin ik opereer vormen een somber beeld. De mogelijkheden zijn beperkt en de meeste opdrachten lopen via selectiebureaus. De kans dat ik via een dergelijk bureau een opdracht krijg is zeer klein. Ik heb bakken ervaring, vele en goede referenties en enthousiaste opdrachtgevers. Maar dat telt voor deze bureaus niet. Hun opdrachtgevers, veelal overheden en financiële instellingen, stellen de hoogste eisen aan kandidaten. Je moet aan flinke opleidingseisen voldoen en specifieke ervaring hebben in de branch of sterker nog, binnen het bedrijf. Laat ik mij daardoor ontmoedigen? Nee, ik ga de komende weken de strijd aan. Ik ben druk bezig om mijn CV toegankelijker te maken zodat mijn vaardigheden beter naar voren komen. Ik ga mijn omvangrijke netwerk inschakelen met het verzoek om de markt in de gaten te houden en ik ga mijn ervaringen en visie wekelijks delen op mijn weblog. Vandaag is de eerste in een serie die hopelijk zal eindigen met een weblog voorzien van een champagnefles.